ماهر باشید
در کارتینگ غیر از کارتی که سوار آن
می شوید مهارت خود شما هم بسیار مهم است. اگر مي خواهيد به عنوان يك راننده كاملا
حرفه اي مطرح شويد، بايد تمام عادت های قبلی را فراموش كنيد. رانندگي يك علم است و بهترين راه يادگيری اين علم، تغيير عادت های رانندگی از پايه است.
اهميتي ندارد كه شما چقدر می توانيد در يك جاده كوهستانی مارپيچ و يا در خيابان های شهر تند برويد و همین طور اهميتی ندارد كه از ديد ديگران چقدر راننده خوبي هستيد. رانندگی در پيست اتومبيلرانی مقوله ای كاملا مجزاست كه نيازمند توانايی های خاص شماست.
در اين قسمت، به بعضی از تكنيك های كاربردی اتومبيلرانی اشاره می کنیم.
سعی كنيد اين تكنيك ها را يكی يكی تمرين كنيد و هرگاه كه انجام اين تكنيك ها برای شما يك عادت شد، سراغ تكنيك بعدی برويد. بعضی از اين تكنيك ها قابل اجرا در خيابان هستند و بعضی ديگر به علت سرعت بالا و در نتيجه خطر ناشی از آن خير. به هر حال اجراي اين تكنيك ها باعث افزايش طول عمر خودروی شما و تسلط بيشتر شما و در نتيجه ايمنی بهتر خواهد شد.
فراموش نكنيد "دانستن" به معناي "توانايي انجام" نيست. پس تمرين را فراموش نكنيد. شما براي تمرين نيازي به خودرويي آماده براي مسابقه و يا تجهيزات آنچناني نداريد، يك خودروي كاملا معمولي اما سالم همراه با پشتكار شما از شما يك راننده حرفه اي مي سازد. يك راننده خوب بايد همانند يك ورزشكار خوب باشد يعني براي به دست آوردن مهارت تمرين كند و داشتن مهارت را دليل بر تمرين نکردن و ياد گيري و مطالعه نداند. هوش، استعداد و داشتن خودروهاي بهتر فقط به اين امر سرعت مي بخشد.
اولين نكته‌اي كه قبل از حتي روشن كردن خودرو بايد به آن توجه كرد نحوه صحيح نشستن در خودرو است. رعايت نکردن اين نكات باعث كاهش توانايي‌هاي شما، كاهش ديد و خستگي خواهد شد.
در خودروهايی مانند خودروهاي كارتينگ راننده تقريبا در خودرو دراز مي‌كشد و دستهايي نسبتا صاف دارد (در اين خودروها آرنج كمتر از خودروهاي سواري خم مي‌شود) در حالي كه در ساير خودروها نحوه قرار گرفتن روي صندلي كاملا متفاوت است. به دليل ارتفاع کم، راننده با پاهايي به هم چسبيده كه از ناحيه زانو كمي خم شده اند و دستهايي نزديك به هم با فرمان و پدال كار مي‌كند. اما در ساير خودروها اينگونه محدوديت ها را نداريد.ممكن است فاصله و نحوه قرارگيري پدال ها و فرمان كاملا مناسب اندازه و طول پاها و دستان شما نباشد،‌ در اين صورت مي توانيد با تغييراتي كه در پدال‌ها و حالت و عمق فرمان مي‌دهيد به حالت ايده ال مخصوص خود دست يابيد.
اولين سوالي که در هنگام رانندگي با کارت مطرح مي شود اين است که چگونه بپيچيم؟ بیشتر افراد با روش پشت سر گذاشتن پيچ مسیرها آشنا هستند ولي از آنجا که ممکن است بعضی اشتباهات جزئي و باورهاي غلط به مرور در ذهن رانندگان جا افتاده باشد، بهتر است نکات زیر را با دقت بخوانید.
هدف اصلي راننده در هنگام عبور کردن از پيچ آن است که پيچ را تا حد ممکن به خطوط صاف تبديل کند و آنرا سريع تر طي کند. به مسيري که به این شکل به وجود مي آيد اصطلاحاً مسير يا خط مسابقه
(Racing Line) گفته می شود.
نکته مهم بعدي که توجه به آن لازم است نقاط آغاز ترمزگيري و آغاز گاز دادن است. شما بايد قبل از آغاز پيچ ترمزگيري کنيد، اگر پس از چرخاندن فرمان ترمز بگيريد حتماً به دور خود خواهيد چرخيد و در این حالت تماشاچی ها لحظات زیبایی را تماشا خواهند کرد و شما فقط زمان را از دست می دهید، پس هنگامي که داخل پيچ شده ايد، اصلاً ترمز نگيريد .
اما بعد از هر ترمز گرفتنی باید به گاز دادن فکر کرد.
هنگامي که از نزديک ترين نقطه به وسط پيچ (از سمت داخل آن) قرار داريد، فشار بر پدال گاز را آغاز کنيد،هنگامي که حس کرديد
مي توانيد گاز دهید و کارت شما بدون خارج شدن از مسير سرعت خواهد گرفت، حتماً گاز دهيد. اين حس را با تمرين کردن به دست خواهيد آورد.

کارت خوب من
هنگامي که کارت مورد استفاده شما از لحاظ موتوري ضعيف باشد ممکن است نياز به ترفندي خاص داشته باشيد. پيچ را در حالي که گاز را نگه داشته ايد آغاز کرده و سرعت را با استفاده از ترمز (با پاي ديگر) کم کنيد. اين مسئله جريان بنزين به موتور را حفظ کرده و باعث شتابگيري بهتر کارت در هنگام خروج از پيچ مي شود. البته ترمز با پاي چپ به لحاظ حساسيت کمتر پا (عادت روزمره به فشردن کلاچ با پاي چپ) نياز به تمرين زياد دارد.تمام مواردی که خواندید بخشی از تجربیات مختلف ورزشکاران حرفه ای این رشته بود که ما هم برای شما نوشتیم. به طور حتم خواندن این مطالب می تواند به شما کمک کند تا
نکته‌های ابتدایی این رشته را بدانید اما اصلی‌ترین کار تمرین است و تمرین. ورزشکار باشید.

منبع:

کد:

معیارارض یابی مقام
معیار ارزیابی مقام :
الف) اگر مسابقه بصورت مرحله اول ودوم برگزار گردد (9 مسابقه اول) هر دو مسابقه اول ودوم دارای پوئن خود می باشد .

2 3 4 5 6 ...................... 34
مقام

2 3 4 5 6 ...................... 34
پوئن


در آخر مجموع پوئن های دو مسابقه و پوئن های مربوط به خطا ها با هم جمع گشته ودر آخر کسی که پوئن کمتر ی داشته باشد در جایگاه بالا تر قرار می گیرد.
توضیح 1: چنا نچه دو شرکت کننده دارای امتیاز برابر باشند کسی که در مسابقه دوم مقام بهتری کسب نموده باشد در جایگاه بالاتر قرار می گیرد.
توضیح 2: چنانچه کسی دریکی از دو مسابقه شرکت نکند ویا موفق به عبور از خط پایان نشود پوئنی معادل آخرین نفر به علاوه 1 را میگیرد.

ب) اگر مسابقه به صورت مقدماتی ونهایی برگزار شود (مسابقه دهم ) معیار ارزیابی تنها مسابقه پایانی است و مسابقه مقدماتی فقط برای تعیین خط استارت مسابقه دوم در نظر گرفته می شود .

3 - 4 - تعداد دورهای مسابقه :
1 - اگر مسابقه بصورت مسابقه اول ودوم برگزار گردد(9مسابقه اول ) تعداد مسابقه 40 دور طی مسیر کامل پیست و در هر دور معادل 20 دور میباشد.
2 - اگر مسابقه بصورت مقدماتی و نهایی برگزار گردد . (مسابقه دهم) تعداد مسابقه 40 دور طی مسیر کامل پیست که در دور مقدماتی 15 دور و در دور نهایی 25 دور برگزار می گردد .

استارت مسابقه :
استارت مسابقه به صورت استارت در حرکت (rollingstart) می باشد ، که دارای ضوابط زیر است :
1 - هرگونه شتاب گیری قبل از خط زردی که به فاصله 25 متر از خط استارت کشیده شود ممنوع می باشد .
2 - هرگونه سبقت گیری و ضربه در حین دور مارشال ممنوع است .
3 - قبل خاموش شدن چراغ (نارنجی) هرگونه سبقت گیری ممنوع می باشد .

امتیاز قهرمانی :
امتیاز قهرمانی در دو رده قهرمانی فردی (قهرمان سال باشگاه) و قهرمانی تیمی (تیم قهرمان باشگاه) در نظر گرفته می شود . این امتیاز با توجه به نظر کمیته های مسابقات (فنی ، داوری ، انضباطی) برای 15 مقام برتر به شرح زیر در نظر گرفته می شود :
به ترتیب اول تا پانزدهم (از چپ به راست) 1 و 2 و ... و 6 و 10 و 11 و 13 و 16 و 20 و 25 معیار ارزیابی امتیاز قهرمانی تیمی ، مجموع امتیازات فردی بدست آمده توسط افراد تیم ، تقسیم بر تعداد نفرات تیم می باشد .

تبصره : حداقل تعداد نفرات برای تشکیل یک تیم دو نفر و حداکثر چهار نفر می باشد .

توضیح : چنانچه در پایان سال ، افراد و یا تیم هایی دارای امتیاز قهرمانی برابر باشند ، فرد یا تیمی در مقام بالاتر قرار می گیرد که تعداد مقام اول بیشتری داشته باشد ، اگر دو تیم در تعداد مقام اولی نیز برابر بودند ، به همین ترتیب مقام های بعدی مورد ارزیابی قرار می گیرد

قوانین کارتینگ
آشنایی با قوانین رسمی کارتینگ برای هر راننده چه حرفه ای و چه آماتور ضروری است . چرا که بدون دانستن اصول اولیه این قوانین ، امکان پیشرفت و شرکت در پیستهای بین المللی و مسابقات از فرد سلب می شود . از آنجا که یکی از مهمترین عوامل حاکم بر حرکت روی پیست ، داوران می باشند و آنها نیز برای اعلام وضعیت پیست یا مسابقه از پرچم های مختلف استفاده می کنند ، شناختن این پرچم ها بسیار مهم است .
* نکته قابل ذکر اینکه در سطوح مختلف مسابقات ، از برخی از این پرچم ها استفاده نمی شود . ماخذ این قوانین ،مجموعه قوانین CIK می باشد .

- علائمی که در ابتدای مسابقه و تنها توسط مجری مسابقات ، مسئول پیست و یا معاونین آنها استفاده می شود :

الف) پرچم قرمز :
این پرچم را تنها در مواقعی که نیاز به متوقف کردن یک مسابقه یا دور تمرینی باشد ، در خط شروع حرکت می دهند . مجری مسابقات ، مسئول پیست و یا معاونین آنها نیز می توانند از پرچم قرمز برای بستن پیست استفاده کنند .


ب) پرچم شطرنجی سیاه و سفید :
این پرچم حتما باید حرکت داده شود و برای نشان دادن پایان یک مسابقه یا دور تمرینی بکار می رود .


* پ) پرچم سیاه :
از این پرچم برای علامت دادن به راننده خاطی استفاده می شود و به معنی آن است که راننده مذکور باید از پیست خارج گردد و باید در پیت استاپ خود توقف نماید .
تصمیم به استفاده از این پرچم تنها بر عهده دبیر مسابقات است و علت آن بلافاصله به تیم یا راننده مذکور اعلام خواهد شد .


* ت) پرچم سیاه با دایره نارنجی (قطر 40 سانتیمتر) :
از این پرچم برای علامت دادن به راننده استفاده می شود و به راننده مذکور علامت می دهد که کارت وی دارای نقص فنی است و ممکن است او یا دیگر رانندگان را به مخاطره اندازد . راننده مورد نظر باید در دور بعدی به پیت استاپ رفته و متوقف شود.


* ث) پرچم سیاه و سفیدی که بطور مورب تقسیم شده است :
این پرچم تنها یکبار به راننده نشان داده می شود و به معنی آن است که گزارش انضباطی در رابطه با رفتار غیر ورزشی وی ثبت خواهد گردید .


ج) پرچم آبی و قرمزی که بطور مورب دوبار تقسیم شده است بهمراه شماره :
راننده مورد نظر باید قبل از Lap شدن و یا در صورتی که Lap شده است بلافاصله توقف نماید . این پرچم تنها در صورتی مورد استفاده قرار می گیرد که در دستورالعمل مسابقه ذکر شده باشد .
- علائمی که در محلهای دیده بانی پیست مورد استفاده قرار می گیرند .

- lap شدن : در صورتی که نفر اول مسابقه به آخرین نفر برسد نفر آخر باید به او اجازه عبور بدهد و در اصطلاح lap شده است .


چ) پرچم زرد :
این پرچم علامت خطر است و برای رساندن دو مفهوم مختلف و به دو صورت استفاده می شود :
- با حرکت قوسی یکطرفه : از سرعت خود بکاهید ، سبقت نگیرید و آماده تغییر ناگهانی باشید . در کنار یا گوشه ای از پیست مورد خطرناکی وجود دارد .
- با حرکت قوسی دوطرفه : از سرعت خود بکاهید ، سبقت نگیرید و آماده تغییر ناگهانی و یا توقف باشید . مورد خطرناکی تمام یا قسمتی از پیست را مسدود کرده است .
پرچم زرد معمولا در پست مارشال بلافاصله قبل از محل مورد خطر نشان داده می شوند . سبقت گرفتن در حد فاصل یک پرچم زرد و پرچم سبز بعد از مورد خطرناک ، ممنوع می باشد .


ح) پرچم زرد با نوارهای قرمز :
این پرچم باید بصورت بی حرکت به رانندگان نشان داده شود ، تا آنها را از کاهش چسبندگی محلی در پیست بعلت وجود آب یا روغن مطلع کند . این پرچم باید حداقل به مدت 4 دور نشان داده شود ، مگر آنکه مورد لغزندگی قبل از آن بر طرف شده باشد . اما مارشالهای پستهای بعدی نیازی به نشان دادن پرچم سبز ندارند .


خ) پرچم آبی :
معمولا این پرچم حرکت داده می شود و به راننده مذکور نشان می دهد که کسی در حال سبقت گرفتن از اوست .


د) پرچم سفید :
این پرچم دور پایانی مسابقه را اعلام میدارد .


ذ) پرچم سبز :
این پرچم برای نشان دادن باز بودن مسیر پس از پرچم زرد نشان داده می شود ، محل نشان دادن آن هم جایگاه مارشال بلافاصله بعد از محل مورد خطرناکی می باشد که استفاده از یک یا چند پرچم زرد را باعث شده است . در صورت تشخیص مدیر مسابقات یا مسئول پیست ، می توان از پرچم برای شروع یک دور تمرینی یا یک Warm-Up Lap استفاده نمود .



*نکته :
سه پرچم اخیر را باید بدون حرکت و بهمراه یک تخته سیاه کوچک ، که شماره کارت با رنگ سفید بر روی آن نوشته شده است ، تنها به راننده کارت مورد نظر نشان داد . در صورت صلاحدید دبیر مسابقات می توان این پرچم ها را در محلهای دیگر پیست نیز استفاده نمود . معمولا دو پرچم آخر (موارد "ث" و "ت") تنها با تصمیم مدیر مسابقات و یا مسئول پیست نشان داده می شوند ، اما در مواردی که دبیر مسابقات ، بخاطر اعلام محرومیتهای ورزشی ، تصمیم به استفاده از آن بگیرید ، نیز توسط آنان انجام می شود .
هرم مسابقات کارتینگ :

الف - در عرصه مسابقات بین المللی کارتینگ رده های متفاوتی برگزار می شود که عموما به شرح زیر است :

فرمول A :

این سری از مسابقات بالاترین رده مسابقات جهانی است که از لحاظ اجرا و رده بندی شباهت زیادی با مسابقات فرمول یک دارد . در این مسابقات رانندگان بر حسب درجه بین المللی و امتیازی که به دست می آورند مسابقه می دهند . از این مسابقات است که رانندگان متبحر فرمول یک مثل شوماخر و مونتویا به دنیای فرمول یک معرفی می شوند .

سوپر کارت ( 250 سی سی ) :

در این مسابقات نوع اتومبیلها و قدرت و شکل آنها انواع مسابقات را تعیین می کند و رانندگان در مرتبه بعدی قرار دارند .

مسابقات امید ( ( ICA:

این مسابقات برای جوانان زیر 20 سال برگزار می شود و در واقع عالی ترین سطح مسابقات جوانان در جهان است . شکل اجرایی این مسابقات مثل فرمول A می باشد .

مسابقات استقامت ( ( Endurance :

این مسابقات معمولا در زمانهای طولانی ( در سه فرم 4 ، 6 ، 24 ساعته ) برگرار می شود و مسابقات در دوره تیمی و انفرادی با مقررات ویژه به اجرا گذاشته می شود .

مسابقات جهانی نوجوانان :

در این رده نوجوانان 13 تا 15 ساله که تجربه رانندگی را در مدارس ویژه داشته اند و درعین نوجوانی رانندگی قابلی نیز هستند .

ب - مسابقات ملی کارتینگ در هر کشوری بر مبنای شرایط فرهنگی و بومی آن کشور تفاوت دارد . اما به طور کلی مسابقات مختلف کارتینگ در کشورها شباهت زیادی به مسابقات جهانی دارد تا در این عرصه قهرمانان بتوانند آزمونهای موثری را برای به دست آوردن قهرمانی پشت سر بگذارند .

جای آرمهای بالای جدول داخل فصل نامه

گروه I

حداکثر ظرفیت سیلندر 100 سی سی
کلاس Formula Super A

حداکثر ظرفیت سیلندر 100 سی سی
کلاس Formula A

حداکثر ظرفیت سیلندر 125 سی سی
کلاس Formula C

حداکثر ظرفیت سیلندر 250 سی سی
کلاس Superkart

گروه II

حداکثر ظرفیت سیلندر 100 سی سی
کلاس Intercontinental A

حداکثر ظرفیت سیلندر 100 سی سی
کلاس Intercontinental A-Junior

حداکثر ظرفیت سیلندر 125 سی سی
کلاس Intercontinental C

حداکثر ظرفیت سیلندر 125 سی سی
کلاس Super Intercontinental C

حداکثر ظرفیت سیلندر 125 سی سی
کلاس Intercontinental C-Sudam

حداکثر ظرفیت سیلندر 125 سی سی
کلاس Intercontinental C-Sudam Junior

حداکثر ظرفیت سیلندر 250 سی سی
کلاس Intercontinental E