اهوره مزدا(اورمزد- هرمزد - اهورا مزدا – مزدا – اهورا) يعني سرور دانا نامي است كه زرتشتيان به خداي خود داده اند.بدان سان كه از نام وي بر مي آيد  خردمندي از ويژگي هاي اوست  و نه كسي را فريب مي دهد و نه كسي را ياراي فريب دادن اوست.سروري است بخشنده و دربردارنده خير مطلق.اهورا مزدا مادر و پدر آفرينش و پديد آورنده مسير خورشيد،ماه و ستارگان بوده و هست و خواهد بود.به سخن ديگر جاودانه است اما در اين دوره قدير يا قاد مطلق نيست چرا كه از جانب دشمن خويش يعني اهريمن محدود مي شود.اما زماني فرا مي رسد كه شر مغلوب و اهورا مزدا فرمانروايي قادر و مطلق خواهد بود.

اصطلاح هايي كه با آن او را توصيف كرده اند عبارتهايي است كه به نوعي با طبيعت پيوند دارد: ردايي اراسته به ستارگان بر تن و زيباترين هيئت وي نمود خورشيد بر آسمان و روشنايي بر زمين و مي گويند خورشيد تيز اسب چشم وي و سريرش بر عرش اعلي  و در نور آسمان جاي دارد، و وي را بدانجا دربار و فرشتگاني است كه فرمانهاي او را اجرا مي كنند.با آن كه شايد بسياري اين نمادگرايي را حقيقت مي پنداشتند اما بي ترديد همه زرتشتيان بر اين باور نبودند.بسياري از اسطوره هايي كه در بخش اساطير ايران از آن سخن مي گوييم از ساختاري انتزاعي برخوردارند.

نزد زرتشتيان اورمزد فراتر از خير كامل و وي را با بدي هيچ پيوندي نيست.زرتشتيان خداي مسيح را بدان دليل كه آفريدگان وي و حتي پسرش را در رنج رها مي سازد محكوم مي كنند چرا كه از ديد زرتشتيان رنج بردن نانيكو و تباه سازنده افرينش نيك و چيزي است كه گرچه در آيين زرتشت خدا نمي تواند اينك بدي را كنترل كند اما روزي بر آن پيروز مي شود.اورمزد خاستگاه همه نيكي ها،روشنايي ها،زندگي،زيبايي،شادماني و تندرستي است.و در پس هر سريري نيرويي است كه خاستگاه الهام همه راستي ها است و نماد زميني وي انسان نيكوكار است.